Zmęczone znaki

Wczoraj odbyło się kolejne My Secret Garden Party bez mojego udziału :( Antybiotyk pozwolił jedynie na wypicie kilku butelek wody w Klapsie i na konwersacje z piątkowymi znajomymi. Kilka refleksji:

spal mnie na stosie, jeśli nie umiesz inaczej

ulep mnie w głowie z innej gliny

nie musisz się godzić z grzeszną myślą

nie chciałam byś dodał mi skrzydeł

nie prosiłam o aureolę

leciałam do ciebie jak ćma do światła

bo rozumiałeś

teraz ja rozumiem

chciałam zagłaskać blaskiem wewnętrzny cień

Jak to jest, że patrzymy, a nie widzimy? Słuchamy, a nie słyszymy? Skąd ta wybiórczość? To pewne, że nie możemy się wciąż skupiać na innych. Lecz co z tymi, którzy nie mają odwagi się powtarzać? 

Więcej empatii, choćbyśmy mieli "stracić" chwilę - wróci do nas kilka innych, pięknych.

nie zauważyłeś moich zmęczonych znaków

to były naprawdę znaki zmęczone

powtarzane

a z góry skazane na zagładę

filigranowe

w topornej sytuacji

niuans rzekłby ktoś

a zabił moją pewność siebie

czarna plama

na moim niepokalanym honorze

na policzkach wstyd

zbyt delikatnie zaznaczałam swą obecność

w tłumie szumów, słów, i planów na przyszłość

znaki kiedyś tętniące życiem

zmęczyły się

ja się zmęczyłam

i nie mam kogo obwinić

kupię megafon